بهانه ای است برای تشکر از شما شیر زنان این آب و خاک

مجموعه لباس های فرح دیبا با انواع سوزن دوزی های بلوچی (کاخ نیاوران)

مجموعه لباس های فرح دیبا با انواع سوزن دوزی های بلوچی (کاخ نیاوران)

ﺯﯾﻮﺭﺁﻻﺕ ﺯﻧﺎﻥ:

ﺯﯾﻮﺭﺁﻻﺕ ﺯﻧﺎﻥ: ـﺍﻧﻮﺍﻉ ﮔﻮﺷﻮﺍﺭﻩﻫﺎ:ﺩُﺭّـﻭﺍﻟﯽـﻧﺎﻟﻮﮎ ـﭼُﻠُﻤﺐـﺟُﻤﮑﻪـﺑﺎﺩﯼ ﻭ…. ـﮐﯿﺪ:ﺍﺯ ﻃﻼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﯼ ﺳﺮ ﻓﺮﻭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻭ ﮔﻮﺵ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻭ ﺩُﺭّ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﻣﯽﺩﺍﺭﺩ. ـﭼَﻼّ:ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﻣﺤﻠﯽ ﻣُﻨﺪﺭﯾﮏ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ـﮐَﭙَﮑﻮَ:ﻧﯿﻢﮐﺮﻩﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻃﻼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻄﻌﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻣﯽﺩﻭﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﻪﻫﺎﯼ ﻓﯿﺮﻭﺯﻩ ﻭ ﯾﺎﻗﻮﺕ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ـﭘﺎﺩﯾﮓ:ﻣﭻ ﺑﻨﺪ ﻧﻘﺮﻩﺍﯼ ﯾﺎ ﻃﻼﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﭻ ﭘﺎ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺻﺪﺍ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻧﻮﮐﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺭﻗﺺ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻫﻞ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ـﭘﻮﻟّﻮﮎ:ﺍﺯ ﻃﻼ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﺼﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ـﭘﻠﻮﻩ:ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﯿﻀﯽ ﺍﺯ ﻃﻼ ﻭ ﻓﯿﺮﻭﺯﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻏﻀﺮﻭﻑ ﺑﯿﻨﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ. ـﺳﻨﺠﺎﻕ)ﺗﺎﺳِﻨﯽ:(ﺍﺯ ﻃﻼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﯿﻤﻪﺩﺍﯾﺮﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﯾﺎﻗﻮﺕ ﯾﺎ ﻓﯿﺮﻭﺯﻩ ﮐﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻠﻮﭺ ﺑﺠﺎﯼ ﺩﮐﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﺩ. ـﺳﺎﯾﺮ ﺯﯾﻮﺭﺁﻻﺕ:ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:ﻟَﺮﺯﻭﮎـ ﺗﮏـﻧﺎﻟﻮﮎـﻣﻬﺮﮒـﻓﯿﺮﻭﺯﮎـﻣﻮﺩﯼ ﻭ

Makran Sea دریای مکران

طراحی مد و لباس صنعت دیرینه قوم بلوچ

طراحی مد و لباس صنعت دیرینه قوم بلوچ

طراحی مد و لباس به یک حرفه پر رونق و جذاب در دنیای امروزی مبدل گشته است و با توجه به تحول چشمگیر در صنعت مد و لباس این بخش توانسته قسمت اعظم اقتصادی بسیاری از کشورها را شکل دهد و به عنوان برند اقتصادی آن کشور ها خود نمایی کند. در جهان امروز از لباس تنها وسیله ای برای پوشش و یا محافظت در برابر سرما و گرما استفاده نمی شود بلکه از منظر شرکت ها و کمپانی ها، طراحی مد و لباس جزو مشاغل پر درآمد بشمار می آید.

پوشش مردم از آغاز و در طول تاریخ بشر همیشه در حال تحول بوده و گذشت زمان آن را به شکل های مختلف بر تن انسان ها پوشانده و مکان زندگی نوع جنس آن را تغییر داده ، اما بر خلاف بسیاری از مردم قبایل و ساکنین دیگر مناطق جهان و ایران که لباس بومی و نشان هویت خود را به دور انداخته اند ، مردم بلوچ پوششی همیشه ثابت داشته اند و همجواری و همنشینی با دیگر فرهنگ ها باعث نشده تا اصالت و شکل لباس آنان به کلی تغییر کند، شاید در دوره های مختلف زمانی لباس مردم بلوچ هزاران طرح به خود دیده ، ولی از چهارچوب و شکل اصلی خود خارج نشده است .

نکته مهم اینجاست ،‌ متاسفانه تاکنون به این بازار پر رونق پوشاک در بلوچستان که به عنوان یکی از هنرهای اصیل در جامعه ایران وجود دارد آن طور که باید و شاید توجه و معرفی نشده و اگر هم نیم نگاهی در بخش هایی به آن شده آنقدر نبوده که بتواند با سایر بازارهای ملی و بین المللی رقابت کند زیرا برای ماندن در بازار طراحی و رقابت با مدهای روز که هر لحظه تغییر می کنند نیاز است اداره این صنعت از شکل سنتی خارج شود .

در بلوچستان طراحی و مد هیچ وقت مکانی مرجع برای طراحان وجود نداشته تا طراحان بتوانند کارهایشان را به نمایش و داوری بگذارند و همیشه یک طرح با خلاقیت یک خیاط و یا خوش ذوق بودن مشتری وارد بازار می شود و بعد مخاطبان خود را پیدا می کند.

البته نباید حرکت های خوب بعضی طراحان کشور که با بکار بردن هنر سوزن دوزی بلوچی در مانتو و شلوار به معرفی آن کمک کرده اند را از یاد برد ولی اگر چاره ای برای مقابله با ورود سوزن دوزی های وارداتی از کشورهای افغانستان و پاکستان به کشور اندیشیده نشود ممکن است از این هنر اصیل همین پارچه های وارداتی باقی بماند که فقط رنگ و شکل سوزن دوزی بلوچی را دارند و اثری از هنر دست زنان بلوچ در آن نیست.

صدها نوع و مدل سوزن دوزی با نقش هایی اصیل در مناطق بلوچستان وجود دارد که تا کنون اقدامی شایسته از طرف متولیان ومسوولین برای حفظ آن صورت نگرفته است و از آنجایی که ضرورت لباس ملی هر روز بیش از گذشته احساس می شود و با درنظر گرفتن اهمیت تزئین لباس در بین ایرانی ها ، سوزن دوزی بلوچی به عنوان لباس قوم بلوچ تنها یکی از هنرهای طراحی لباس منحصر به فرد کشور است که می تواند در این زمینه ایفای نقش کند و می تواند یکی از لباس های پیشنهادی باشد تا سهم بسزائی در طراحی لباس ملی داشته باشد ، هنری برخوردار از ظرافت دوخت و تنوع رنگ که ریشه های این هنر را فقط می شود در لایه های زیرین تاریخ قومی منطقه پیدا کرد.